Podobno wszyscy domagają się relacji???
Oto ona:
Nadszedł długo oczekiwany piątek. Na szczęście w wakacje miasto jest mniej zakorkowane i bez problemów docieram (razem z Maksem) na miejsce zbiórki, na stacji już czeka Qwintus. Tankowanie i czekamy na resztę. Ustalamy z Qwintusem, że zdecydowanie opłaca się pojechać przez Leszno. Na stację przyjeżdża Umek, Qwintus promienieje i dzwoni do Bandziorka - w kilku ciepłych słowach daje mu znać, że wszyscy czekają tylko na niego
Po chwili jesteśmy w komplecie, wszyscy zatankowali, przyglądamy się chmurom i wyruszamy. Po chwili robi się chłodniej i zachmurzenie wyraźnie wzrasta. Bandziorek zatrzymuje grupę i sugeruje przejazd przez Łomianki - na szczęście ten pomysł przegrał w głosowaniu. Jedziemy dalej i deszczyk nas jednak dopada, nie jest zbyt wielki, ale i tak wszyscy modlimy się żeby przestał
W okolicach Nowego Dworu Mazowieckiego wbijamy się na trasę Gdańską i korzystając z kawałka lepszej drogi rozwijamy skrzydła. Niestety ruch jest dość spory i jeszcze trochę kropi. Niedługo deszcz przestaje padać i dość szybko wysychamy. Po przejechaniu około 90km, Bandziorek zrównuje się ze mną i daje znaki - że jest głodny
, potwierdzam odczytanie znaku ale na razie jadę dalej - postój zrobimy już po przejechaniu połowy drogi. W lusterku wiedzę, że mamy towarzystwo - jak to już wielokrotnie bywało, naszego ogona uczepił się przygodny motocyklista Gdy po przejechaniu 120km, zjeżdżamy z trasy na posiłek, "znajda" dalej jedzie za nami
Na parkingu witamy się i przedstawiamy - kolega śmigał na CBR 1000 Fireblade, jechał z Otwocka przez Łomianki - jak się okazało ulewa była tam tak silna, że samochody się zatrzymywały, a nasz nowy kolega, dopiero teraz mógł wylać wodę z wodoszczelnych sakw
(były wodoszczelne - nawet kropla wody się z nich sama nie wylała 
)Część z nas jeszcze nie jadła obiadu, więc rozsiadamy się wygodnie i bez pośpiechu najadamy do syta. Nasz nowy kolega przyznał się, że też jedzie na Grunwald, że nie ma żadnego zaklepanego miejsca, ba nie ma nawet namiotu.....
Oczywiście zaprosiliśmy go do nas, i po posiłku ruszamy dalej razem (jeszcze podczas obiadu kontakt telefoniczny z drugą grupą Warszawską - Pszczółka mówi, że też pojechali przez Leszno i podaje aktualną pozycję - dobrze im idzie!)
Na drodze było dość ciasno, sporo samochodów podążało na mazury i nad morze, mimo to staraliśmy się jechać dość szybko i sprawnie. Przed Olsztynkiem skontaktował się z nami Wiekowy - spytał gdzie jesteśmy, i przekazał kilka uwag dotyczących trasy. W Olsztynku tankowanie i małe zakupy. Lecimy dalej, gdzieś między Olsztynkiem a Ostródą gubimy ogon - kolega niestety nie był w stanie nadążyć za nami.... albo zmienił zdanie.
Zaraz za Olsztynkiem zapada ciemność, jedzie się dużo gorzej. Owady złośliwie rozbijają się o szybkę w centralnym punkcie
Przed Ostródą zjazd w prawo i po chwili jesteśmy w Starych Jabłonkach. Nigdzie nie widzimy szyldu reklamującego ośrodek, więc pytam o drogę pierwszych, (trzeźwych) napotkanych ludzi - dostajemy koordynaty i w drogę - na szczęście nie musimy nadkładać drogi. Skręcamy w las - droga okazuje się raczej przełajowa, żeby widzieć choć trochę więcej, jadę z otwartą szybką, raz czy dwa tylne koło miało chęć decydowania o kierunku jazdy, ale nadal utrzymuję decydujący głos w tej sprawie, w lusterku widzę, że Umek też sobie radzi. Wjeżdżamy na teren ośrodka, przy bramie kierownik i Sowa - pokazują nam dalszą drogę. Przez chwilę zastanawiam się czy Sowa mnie nie wkręca, mam jechać po chodniku, potem pod górkę, przez wąwóz i znów po górkę???? Ale na szczycie po prawej stronie już widać namioty i motocykle Następuje gorące przywitanie, nagle zdziwienie - gdzie jest Bandziorek i Qwintus??? przecież jechali tuż za nami???? Czyżby Bandziorek zatrzymał się przed Ośrodkiem żeby wyczyścić motocykl???? Po chwili wjeżdża Bandziorek, jest lekko przerażony - położył Aquilę....... Weronika ucierpiała podczas tej gleby i boli ją noga. Umek dobywa z kufra apteczki i idzie z pomocą, szkody w motocyklu niestety też są, złamał się lewy podnóżek, i może coś jeszcze ale w ciemnościach nic nie widać. Wśród namiotów pojawia się motocykl Qwintusa - niestety również miał przygodę. Pośpiesznie rozbijamy namioty, bo grill już na nas czeka. Niecierpliwie czekamy na przybycie drugiej części ekipy Warszawskiej. Sowa wyjeżdża im na spotkanie i umawiamy się, że gdy będą już blisko, da znać żebym wyszedł na pomoc (gdyby była potrzebna). Po chwili w lesie słychać motocykle - niestety słychać też, że silnik wchodzi na obroty - ktoś leży..... Pędzę przez las, z górki powoli zjeżdża Pszczółka - witamy się w przelocie - mówi mi, że leżała, ale wszystko OK, prosi tylko żeby zabrać jej kask porzucony w lesie, kawałek dalej Sowa jedzie motocyklem Lapilli - zatrzymuje się i przekazuje mi maszynę, kask Pszczółki jest bezpieczny, więc powolutku wjeżdżam na teren ośrodka. Za mną wjeżdżają Sowa i Moher - na szczęście to już koniec przygód na dziś.Moher, jak tylko zsiada z motocykla zostaje porwany przez Bandziorka - ratuj nogę!!!!! Moher stara się być ostrożny, ogląda, dopytuje, zaleca zrobić rentgen - ale ponieważ noga nie puchnie, zostawiamy to na następny dzień. Spokojnie kończymy rozbijanie namiotów, oglądamy uszkodzenia motocykli. Najbardziej dostała Suzuki Qwintusa, ułamany set - brakuje podnóżka i dźwigni zmiany biegów....
Udajemy się na grill - Jon i reszta towarzystwa już tam czeka
Posilamy się, noga Weroniki daje pewną nadzieję, z pewnym bólem, ale udaje się chodzić....Qwintus wypytuje właścicieli ośrodka o kontakt do spawacza, który mógłby pomóc w naprawie motocykli - dodatkowo zdobywa również sekretną trasę dojazdową na Grunwald - która gwarantuje bezproblemowy dojazd (Jareczku jesteś Wielki - nie tylko duży)
Jarek jeszcze wysypuje Bandziorka - mamy wśród nas jubilata (a może nawet jubileusza) - odśpiewujemy gromkie Stoooooo Laaaat i czekamy na balangę urodzinową
Robimy pamiątkowe zdjęcie z chlebem, następnie rytualnie zjadamy chlebek ze smalcem
Cześć z nas udaje się do jeziora - woda jest po prostu gorąca!!!!!
Jest to wspaniały relaks po podróży i chwila odreagowania po leśnych przygodach.
Późną nocą kładziemy się do namiotów.
Następnego ranka
Kiedy my spaliśmy, motocykle balowały - wiele z nich zmieniło swoje miejsca postoju..... na szczęście wszystkie się odnalazły
Bandziorek oczywiście czyści Aquilę, jeszcze raz ogląda maszynę - ucierpiał tylko podnóżek. Kolejna dobra wiadomość - Weronika chodzi bez żadnych problemów - na szczęście noga była tylko stłuczona (ufffffff)
Jeszcze poprzedniej nocy Rafters skleił ułamany podnóżek z Aquili. Spoina była na tyle mocna, że nikt nie był w stanie rozerwać jej rękami - niestety po zamontowaniu na miejscu, miejcie klejenia nie wytrzymuje - siła razy ramię - fizyka kolejny raz tryumfuje.
Wcinamy śniadanko, Bandziorek z Qwintusem udają się na poszukiwania spawacza, Rafers z ekipą wyruszają na Hel, natomiast reszta grupy wybiera się na miejsce bitwy. Tuż przed wyjazdem odzywa się Marek - Rosho. Tak jak zapowiadał pędzi już w naszą stronę
Umawiamy się na spotkanie już na miejscu i wyruszamy. Trasa jaką zdobył Qwintus pozwala na bezstresowy przejazd naszej grupy. Trasa jest mało uczęszczana i choć momentami asfalt nie jest zbyt równy, dajemy radę i dojeżdżamy do celu.Na polu bitwy jest bardzo gorąco (potem dowiedziałem się, że w słońcu było ponad 40 stopni). Szukamy skrawka cienia, a każdy powiew wiatru jest błogosławieństwem. Jon udaje się w sekretne miejsce, żeby podstemplować dyplomy dla uczestników wyprawy - a my prowadzeni przez przewodniczkę - porzucamy go ...... O tym, że był to błąd przekonujemy się po chwili - komórki nie działają, sieć jest przeciążona, a odnalezienie się w tym tłumie graniczy z cudem.
Wysyłamy SMSy do Jona i do Rosho przekazując możliwie najdokładniej nasze położenie - ale niestety bez skutku.
Upał nie ustępuje - ustalamy, że nie będziemy czekać do końca bitwy - zobaczymy pierwsze starcie rycerzy i dajemy dyla - żeby nie mieć problemów z wyjazdem.
Gdy zaczyna się rekonstrukcja bitwy, okazuje się, że na to starcie przyjdzie trochę zaczekać - rycerze jeżdżą na koniach w tę i z powrotem, palą chałupę, a walki jak nie było tak nie ma....
Moher rzuca twierdzenie, że to My będziemy grać rolę Krzyżaków - stoimy na słońcu, na rycerze są ukryci w cieniu......
Na wszelki wypadek wycofujemy się - powoli udajemy się na parking. Niestety wielu ludzi ma ten sam pomysł i przedrzeć się wcale nie jest łatwo, dodatkowo inscenizacja bitwy szybko dobiega końca.....
Na parkingu formujemy grupę i wyjeżdżamy - niestety nie możemy wrócić tą samą drogą - Policja zmienia organizację ruchu i jest to droga jednokierunkowa, po przejechaniu kilkuset metrów lądujemy w gigantycznym korku. Próbujemy się przedzierać wykorzystując zalety motocykli, ale robi się coraz ciaśniej.....
W lusterku widzę, że grupa co raz bardziej się rozciąga - to niedobrze, ale nawet nie bardzo jest jak stanąć z boku..... W pewnym momencie jesteśmy dość blisko siebie - dowiaduje się, że już motocykl leżał - na szczęście bez strat.... Przeciskamy się dalej, zaczyna brakować wody.... Maks schodzi z motocykla i udaje się do restauracji - po chwili wraca - wody nie ma nawet w kiblu... Maks spotyka Umka i dowiaduje się, że cześć grupy zatrzymuje się żeby trochę odpocząć - chyba słuszna decyzja - niestety nie ma możliwości, żebyśmy cofnęli się do nich.
W pewnym momencie robi się luźniej - jest szansa, że to już koniec korka..... jest też gdzie się zatrzymać, parkuje motocykl, razem ze mną staje Wiesław. Wiesław częstuje mnie wodą - wielkie dzięki!!!!, ustalamy, że czekamy tu na resztę. Ponieważ Maks po zejściu z Motocykla idzie piechotą - idę w jego stronę. Po drodze spotykam Krysza z Anią i Jacka z Maleńką - naradzamy się i ustalamy, żeby jechali dalej - mają zajechać do sklepu i zrobić zakupy na kolację, ja z Maksem poczekamy na resztę grupy. Chwilę później telefon od Sylwii - dowiaduje się, że będą czekać aż się rozluźni - umawiamy się, że zabiorę Maksa na coś do jedzenia i spotkamy się później. Wreszcie spotykam Maksa - jest nieźle wykończony, blady i ledwo idzie, nie ma nic do picia.... zabieram od niego kurtkę i ciągniemy w stronę motocykla. Przy motocyklu chyba widziałem jakiś barek - jest szansa na wodę.... Docieramy do motocykla, barek okazuje się prywatnym ogródkiem.... na szczęście przez płot wisi wywieszony wąż ogrodniczy - jest woda!!!!! Pijemy, polewamy się - żyjemy!!! Przy tym wodopoju spotyka się naprawdę międzynarodowe
towarzystwo - słychać rosyjski, niemiecki, angielski a nawet węgierski.
Wsiadamy na motocykl i jedziemy - korek faktycznie jest już znacznie mniejszy, a po chwili niknie i wreszcie możemy jechać nieco szybciej.
Zajeżdżam do restauracji niedaleko ośrodka - na parkingu wita nas Bandziorek
Razem z Qwintusem wybrali się na posiłek w to samo miejsce - dopiero tutaj dowiaduje się, że Umka motocykl został przewrócony przez pozbawioną rozumu kreaturę......
Wreszcie możemy odpocząć - posilamy się, kontaktujemy z Umkiem - jeszcze czekają - droga wciąż stoi.... Qwintus z Bandziorkiem wykorzystali ten czas na znalezienie fachowca, który dał radę pospawać zarówno złamany set jak i podnóżek z Aqiuli - mieli dużo szczęścia bo niełatwo znaleźć takich speców!
Wracamy do obozowiska - na miejscu jest już Rosho - udało mu się wyrwać szybciej niż nam. Oczywiście Wiesio, Krysz z Anią i Jack z Maleńką też już dawno są na miejscu.
Chwilę później przyjeżdża Jon z Anią - w końcu udało nam się spotkać.....
Nasi pod Grunwaldem jeszcze czekają - więc idziemy z Maksem nad jezioro - niestety okazuje się, że jesteśmy bardzo zmęczeni - kilka kółek w wodzie i musimy wyjść - łapią nas skurcze...
Robi się ciemno - rozmawiam z Bandziorkiem czy może jednak, nie pojechać do naszych - dziewczyny mogą być zmęczone.... Po konsultacji telefonicznej zapada decyzja - jedziemy! Zanim wyjechaliśmy dzwoni Sowa - akurat pojechał do Ostródy w poszukiwaniu bankomatu - ostrzega o nadchodzącej ulewie - sugeruje pochowanie wszystkiego i pozamykanie namiotów.....
Wyjeżdżamy - deszczyk lekko kropi, ale widać, że nawałnica już przeszła - droga jest mokra i sporo gałęzi na drodze. Odkręcamy manetki żeby szybko dojechać do celu....
Spotykamy się na stacji we Frygnowie - wszyscy są cali i zdrowi, serdecznie witamy się ze sobą i po chwili wyruszmy - już tradycyjnie prowadzę grupę. Deszcz już się wypadał i bez problemów dojeżdżamy do ośrodka - w lesie też już bez żadnych niespodzianek. Wreszcie wszyscy razem (no prawie - bo grupa Raftersa jeszcze wciąż w drodze)
Komentarze na temat bitwy są zgodne - wiele nie zobaczyliśmy, przejazd był koszmarem.....
Późno w nocy Rafters przyprowadza swoją grupę - niestety niekompletną, brakuje Krugera, jego motocykl odmówił posłuszeństwa - na szczęście został w miejscu gdzie występowała cywilizacja i jest nadzieja, że znajdzie pomoc.
Rano pobudka - obiecaliśmy dostarczyć Maksa do domu na 12 - jeszcze dziś ma jechać w góry. Trzeba się zbierać.
Niestety zaczyna kropić..... gdy do spakowania zostaje już tylko tropik z namiotu zaczyna porządnie padać, a gdy mocowałem torbę do motocykla, ulewa szalała na dobre.... chowamy się przed deszczem w damskiej ubikacji
Gdy deszcz trochę słabnie, biorę motocykl Umka i wyprowadzam - początkowo miałem zamiar wyjechać tylko do bramy ośrodka, ale przez cały teren płynie woda.... przejeżdżam przez las i ustawiam motocykl już na asfalcie. Wracam po Aquilę - żegnam się ze wszystkimi (tymi co nie spali) i w drogę. W lesie kałuże takie, że muszę podnosić nogi z
podnóżków.... wreszcie na asfalcie - deszcz łagodnieje - ruszamy.
Zatrzymujemy się na pobliskiej stacji - trzeba coś zjeść, tankujemy motocykle i wcinamy po hotdogu - popijamy kawą.
W tym czasie deszcz rozkręca się na dobre i pojawiają się błyskawice.....
Na stacje podjeżdżają samochody, ale już nie mogą zatankować - z powodu burzy system nie działa.... chyba mamy trochę szczęścia...
Deszcz leje, ale ruszamy
po przejechaniu około 40km Umek daje znać, zjeżdżamy na stację - ciśnienie strasznie spada, barometr pokładowy pokazuje, że trzeba coś na to poradzić. Przy okazji wylewamy wodę z butów Na stacji zjawia się duża grupa motocyklistów - o ile dobrze widzę, same drag-stary. Pozdrawiamy się, a po chwili gdy przebierałem się w łazience rozmawiam z kolegą motocyklistą - wracają do Nowego Sącza - mają jeszcze 600km do zrobienia... wspólnie ustalamy, że deszcz nam nie straszny
Po kilkunastu kilometrach zaczyna się przejaśniać, zaczyna być widać słońce, jeszcze kawałek dalej i po deszczu nie ma już śladu
Do samej Warszawy już nie padało, w okolicach Nowego Dworu - nieco się zachmurzyło i chyba spadło kilka kropli deszczu, ale nie było to nic strasznego.
Dowiadujemy się, że w Starych Jabłonkach też pogoda się poprawiła i ekipa zbiera się do wyjazdu - dowiaduję, się też, że deszcz niestety wdarł się do kilku namiotów....
Podsumowując - jak zawsze dziękuję wszystkim za spotkanie, bardzo się cieszę, że miałem możliwość poznania ekipy z Czechowic-Dziedzic, kolegów Mrzystego i Wiesława (mam nadzieję, że nikogo nie pominąłem)
Zwłaszcza Wiesio okazał mi nieocenioną pomoc podczas przedzierania się z Grunwaldu - raz, że poratował spragnionego, a dwa, że kilkukrotnie umożliwił mi zmianę toru jazdy - blokując przejazd - wielkie dzięki Wiesiu.
Wielkie dzięki należą się również Kryszowi - którego podczas jazdy na Grunwald poprosiłem o pomoc w blokowaniu skrzyżowania - i Krysz bez wahania pomógł w sprawnym przejechaniu. (inni też aktywnie blokowali ruch gdy była taka potrzeba, ale postawa Krysza jest godna podkreślenia)
Co do samego Grunwaldu - myślę, że trzeba będzie tam jeszcze przyjechać, ale wcale nie pchać się na bitwę, o wiele ciekawsze rzeczy dzieją się w dniach poprzedzających inscenizację - są turnieje i próby do bitwy, które można bez problemu obejrzeć i bez tłoku wrócić do domu - a w dniu inscenizacji można poleżeć w jeziorku lub pojechać nad morze
To gdzie teraz jedziemy?????
fotorelacja - już za momencik
